Jak skomplementować kobietę :)

Pochwalę się Wam, bo usłyszałam dzisiaj jeden z największych komplementów w swoim życiu :).

Żeby jednak w pełni przedstawić jego moc, muszę niestety zacząć od długiego i pewnie nieco nudnawego wstępu...

Szykujemy się pomału do przeprowadzki, deweloper oddał nam mieszkanie ostatniego dnia czerwca, jak stan deweloperski wygląda część z Was się zapewne orientuje. Dla tych, którzy się nie orientują wyjaśniam, że mieszkanie w stanie deweloperskim ma:

- beton na podłodze,

- tynki gipsowe i białe farby na ścianach,

- czasem jakąś zbędną ścianę lub jej kawałek,

- kontakty i gniazda elektryczne nie zawsze tam, gdzie nam pasują,

- przyłącza do wody i kanalizacji wypuszczone ze ścian, nieraz w miejscach idiotycznych

- kable do oświetlenia wystające z sufitów,

- parapety, okna ,drzwi wejściowe i otwory dla drzwi wewnętrznych.

I to tyle :).

Mieliśmy niesłychane szczęście! W nieszczęściu :).

Umawiana od pół roku i zaklepana ekipa remontowa wypięła się na nas tydzień przed odbiorem mieszkania. Szczyt chamstwa, bezczelności, brak profesjonalizmu i odpowiedzialności. I za to wszystko chyba im piwo postawię :), bo gdyby nie ich pożałowania godne podejście do wykonywanej pracy i brak szacunku dla klienta, zapewne nie byłoby tak komfortowo jak obecnie.

Z pomocą przyszła rodzina parająca się w budowlance i „odstąpiła” na czas naszego remontu szefa swojej najlepszej ekipy. Pana Piotra. Nie zrozumcie mnie źle, ale zakochałam się w nim prawie od pierwszego spotkania! Nie jestem przyzwyczajona do takiego poziomu prezentowanego przez ludzi z budowlanki. Elegancja, gust, niezwykle wysoka kultura osobista, obycie i doświadczenie światowe w pełnym tego słowa znaczeniu, świetne pomysły, inteligentne poczucie humoru. Na opisanie profesjonalizmu i dbałości o każdy, najmniejszy drobiazg wykończenia nie znajduję słów. Uwierzcie mi, że jestem upierdliwą pedantką i paskudną szczególistką, ale nawet ja często chciałam odpuścić niektóre duperele. Ale Pan Piotr odpuścić nie chciał:). Wszystko musi być idealne, dokładnie, wszystko musi być dopieszczone i dopięte na ostatni guzik. Każdą pracę ma przemyślaną zanim ją zacznie – nie ma szans zdarzyć się sytuacja, kiedy coś mu nie wychodzi w trakcie robienia. Zanim rozpocznie dany etap już wie, co może być nie tak i wszystko dokładnie omawiamy. Oczywiście Pan Piotr zgłaszając problem zawsze przedstawia najlepsze jego zdaniem rozwiązanie. I jeśli chcę iść na skróty rzadko mi na to pozwala :), mam wolną rękę jedynie w kwestii wyglądu pomieszczeń, a nie ich technicznej strony wykończenia. A w dodatku to wszystko za średnie ceny rynkowe, bez zdzierania.

Wiecie - cudów nie będzie. Robimy to, co zrobić trzeba żeby się wprowadzić i w miarę po ludzku egzystować, bo budżet mocno okrojony :). Ale to są właśnie te rzeczy, które będą z nami najdłużej.

Wykończenie mieszkania może nie zadziwia pod kątem tempa prac, ale Pan Piotr robi wszystko sam jeden. Poza tym nie o tempo tu idzie a o jakość. Jakość nie ma natomiast sobie równych!

Nawet dla mnie brzmi to jak bajka! Pierwszy raz współpracuję z taką osobą, której ufam bezgranicznie w tym co robi. Nie muszę jeździć do mieszkania, byłam w nim może ze 3 razy, w tym raz przy odbiorze. Mailowo wysyłam projekty, dostaję na bieżąco zdjęcia z postępu prac i jesteśmy w codziennym kontakcie telefonicznym. Nie pilnuję, nie patrzę na ręce, nie ma po co. Jeśli się umawiamy, to Pan Piotr zawsze jest wcześniej niż ja i to on czeka na mnie. Miła odmiana po dotychczasowych doświadczeniach.... kilkukrotnym przypominaniu i kilkugodzinnych spóźnieniach „fachowców”, których trzeba ścigać telefonicznie i siłą doprowadzać na miejsce.  Nie muszę mu o niczym przypominać, to on wszystko trzyma w garści i on zarządza tematami materiałów, dostaw. Wciąż trudno mi uwierzyć, że remont może tak wyglądać.

I właśnie dziś rano, przy okazji omawiania kwestii drzwi wewnętrznych, Pan Piotr zakończył naszą rozmowę stwierdzeniem: „zresztą pani świetnie się zna na budowlance to sama pani wie najlepiej”.

Mowę mi odjęło. Serio. Zatkało mnie. W pierwszej chwili pomyślałam, że powiedział to złośliwe, bo czymś go wkurzyłam, ale nie. Zresztą to nie w jego stylu, za „dobrze jest wychowany”. Mówił całkiem szczerze. Wiem to na pewno, bo w dalszej części naszej rozmowy rozwinął ten wątek :). Miód na moje uszy! Mówię Wam – takie słowa uznania od takiej klasy specjalisty robią niezapomniane wrażenie!

Na budowlance rzecz jasna się nie znam. Kilka lat temu przeżyłam półtoraroczny remont 3 kondygnacyjnego domu z fachowcami idiotami, za których musiałam myśleć o wszystkim (w którą stronę kręcić śrubokrętem, jak układać płytki i odkąd zacząć, jak kłaść klej i rozrabiać fugę) i nie mogłam im zostawić absolutnie żadnej decyzji do samodzielnego podjęcia. Ale to nie robi ze mnie fachowca branży budowlanej :). Pan Piotr miał bardziej na myśli to, że potrafię myśleć technicznie i rozumiem bez problemu co się do mnie mówi w tych sprawach :) a to ponoć rzadka cecha i to nie tylko u kobiet... No i swoje przeszłam, więc część problemów sama przewiduję i wiem jak im zapobiec, bo doświadczyłam ich na własnej skórze.

W każdym razie moja samoocena skoczyła w górę :) i muszę przyznać, że już dawno nikt nie zrobił mi tak ogromnej przyjemności! Nie ma to jak pochwała od kogoś, kto jest dla nas autorytetem w swojej dziedzinie.

Przepraszam za tę długą opowieść, ale duma mnie rozpiera i musiałam napisać, żeby nie pęknąć :D.